Oktober 2020
Dichter: Arend Janszoon van Maasland

Mijmeringen over het oude Rk kerkhof aan de Dijkweg te Naaldwijk dat het bestuur van de Adrianuskerk wil slopen om er een torenflat te bouwen!

Titel:  Eeuwig liggen onder de sterren 1

Dat vredige, zeg maar dat gewijde,
vraagt mij ‘’kom nog even dralen’’
in onze stille dodenhof

Geen klokgelui roept mij meer,
ik dwaal tussen eeuwenoude muren,
tussen lover en schemerlicht.

Waar ooit Gods schepping
in schoonheid de graven kleurden.
Waar mensen mijmerden,
dankten en tranen plengden; denk ik;
Dank u, God onze Heer, voor de aarde,
onze moeder die ons baart, voedt
en waarin wij begraven zijn.

Dit prachtig mooie oude dodenhof,
verscholen tussen steen en toren
zo jammerlijk in de steek gelaten,
dat zelfs weinig onkruid hier wil bloeien
Slechts droeve dorheid heerst.

Hier is alles al uitgeroeid,
zelfs herinneringen vervagen.
Sinister als het is zou niet misstaan:
addertong, alruin, duivelskop, heksenkrans,
roomse kervel, paternosterkruid, monnikskap,
of judaspenning en andersoortig afgodskruid.
want Mammon wil hier welig tieren.

Maar, ik voel verlies, wegsterven van verleden
vervagen van voorouders.
Wordt hun laatste rustplaats straks
geplet door betonnen torens.

De doden hebben dit niet verwacht
Zij, ooit begraven met
een weids zicht op de polder
en de glazen kassen van weleer,
hoopten hier eeuwig te worden herdacht.